Księga I - Rozdział 1

W londyńskim instytucie w czasie obiadu panowała niezmierna cisza. Jedynie było słychać to, dźwięk uderzających o siebie sztućców. Nawet Will i Jessamine, którzy zawsze mieli sobie coś do powiedzenia, siedzieli cicho. 

Charlotte jednak wiedziała, że ta cudowna cisza się skończy, kiedy tylko poinformuje wszystkich o liście, który dostała rano od konsula Waylanda.

- Chciałabym wam wszystkim o czymś powiedzieć. - zaczęła, odkładając na talerz sztućce, które równo ustawiła na godzinę piątą. - Dostałam rano list od konsula, w którym mnie poinformował, że do naszego instytutu zawitają nowi goście. Będą u nas mieszkać przez jakiś czas.

- Kim oni są? - spytał wyraźnie zaciekawiony Will.

- Natalie Rochford, jej córka Maria, Nathaniel Gray oraz jego siostra... przybrana siostra Theresa Gray.

Na ostatnie imię wszyscy ucichli i na siebie popatrzyli. Zaś Charlotte zaczęła odliczać w myślach. Trzy...Dwa...Jeden... I tak jak myślała. Zalała ją cała fala pytań i pretensji.

- Chyba nie masz na myśli zmiennokształtnej?! - krzyknęła Jessamine.

- A co, Jessie? Boisz się, że ma ładniejszą i szczuplejszą talię od twojej? - zaśmiał się Will, na co blondynka tylko prychnęła i zaczęła żreć się z Herondalem. 

- Cisza! - krzyknął Henry, na co Charlotte aż podskoczyła, kiedy pocierała skronie. Ale zadziałało. W jadalni zapanowała cisza. - Charlotte, mogłabyś dokładniej nam wszystko wyjaśnić? - poprosił już łagodniejszym tonem.

- Tak - westchnęła kobieta, prostując się i biorąc głęboki oddech. - Tak jak już wiecie, pół roku temu w domu pań Dark i Black, znaleziono dziewczynę i jej brata. Okazało się, że obie czarownice pracują dla nijakiego Mistrza, który jest na pierwszym miejscu na liście poszukiwanych. Tak czy inaczej... rodzeństwo było przetrzymywane i uczone o świecie cieni. Enklawa oczywiście uratowała ich oboje. Okazało się, że Theresa Gray jest zmiennokształtną.

- No właśnie! - wtrąciła Jessamine. - Może być niebezpieczna dla...

- Ale ta dziewczyna nawet nie wiedziała, że jest zmiennokształtną! - przerwała jej Charlotte ostrym tonem, na co blondynka ucichła, wciąż nie mogąc uwierzyć, że pani Branwell podniosła na nią głos. - Dowiedziała się tego dopiero od mrocznych sióstr, kiedy kazały jej się codziennie przemieniać, póki nie traciła z wyczerpania przytomności! To nie jej wina! Myślicie, że zgodziłabym się ją przyjąć, gdyby była niebezpieczna? Gdyby naprawdę taka była, to odesłano by ją do Cichego Miasta. Ona ma szesnaście lat, na litość Boską. A co najważniejsze, jest w połowie nefilim.

Po słowach Charlotte wszyscy zaniemówili. Pani Branwell była dumna z siebie wiedząc, że pomogła pojąc innym, iż ich przyszłego gościa nie wolno za nic winić. Odetchnęła więc z ulgą, że w końcu ma całą sytuację za sobą.

W tamtym momencie do jadalni weszła zdyszana Sophie.

- Pani Branwell, już jadą! - poinformowała, trzymając swój biały czepek, aby nie spadł.

No... prawie całą.

Rozdział pierwszy, mam nadzieję, że wyszedł ok :D Pewnie zauważyliśmy, że tutaj piszę jako narratorka, a nie z czyjejś perspektywy :D No, ale lepiej piszcie co sądzicie o pierwszym rozdziale ( chociaż nic się w nim nie działo XD ) i co sądzicie o wyglądzie bloga?